Ruimte vrijgemaakt in m'n backpack

Momenteel zit ik nu net iets langer dan een week in Australië. Het vliegtuig instappen terwijl het sneeuwt en daarentegen 30 uur later op de plek van bestemming aankomen waarin ik in een walm van hitte t vliegveld verliet. We kwamen iets over 5 uur a.m. aan, de zon begon op te komen en de city Cairns woke up. We (m'n oma enneef Mitchell) werden opgehaald door tante Rika, de zus van mn oma, waarna we met de taxi naar haar huis zouden gaan. Rond 6 uur a.m. reden we langs een sportschool en je raad het niet, overvol en dat op dit tijdstip!

Al snel gingen we naar bed, ook al was het pas ochtend, 3 uur slaap op zo'n lange reis hakt er aardig in. Slapen in een vliegtuig is niet zo m'n ding..

De eerste dagen in Cairns hebben we vooral rustig aan gedaan, ook al viel de jetlag me redelijk mee. Niet dat ik veel kon slapen, maar was voornamelijk niet heel moe, ondanks dat ik normaal wel heel veel slaap nodig heb, meevaller! We zijn een dag naar de stad geweest waar we gezwommen hebben in de Cairns Lagoon, heel mooi! Zwemmen in de zee is hier niet mogelijk i.v.m. stingers, kwallen nog kleiner dan een mm en die dodelijk kunnen zijn omdat je spieren gaan verkrampen. Als je optijd doorhebt dat je gestoken bent kun je er azijn op smeren wat t gif uiteindelijk uit je lichaam/beet zal trekken.
Ook zijn we langs de Boulevard wat wezen eten, spaghetti had ik, jummiee! Alleen kon ik het niet laten om te knoeien, ideale situatie, tomatensaus in je korte broek en dat terwijl je er maar 3 meehebt.. Waar was mn moeder nu die altijd gelijk handige trucjes wist?! Daarentegen had ik nu twee kibbelende zussen die beide altijd een ander trucje gebruikte. De één gebruikte tandpasta en de ander de truc van Vanish. Uiteindelijk heb ik ze allebei maar gebruikt en hem in de zon gehangen om hem te bleken. De vlek is eruit, maar vraag me niet welke truc nou werkt!

Donderdag 16 februari, het was tijd om de echte reis te beginnen. We moesten om 7.45 bij de bus zijn, maar hadden ook het plaatselijke vervoer nog nodig dus de wekker ging vroeg. De eerste busreis ging naar Townsville, waar ik t/m de 20ste een hostel had geboekt. Ik heb overigens een buspas gekocht waarin ik van Cairns tot aan Melbourne kan reizen binnen 90 dagen. Ik kan zo vaak en overal langs de oostkust stoppen, tenzij ik maar verder naar beneden reis. De busreis duurde ruim zes uur. Zes uur lang heb ik alleen maar heuvels, bergen en groene omgeving gezien, helaas geen dieren gespot.. Onderweg hadden we noodweer, harde wind en buien die je liever ontwijkt, gelukkig zat ik binnen en valt er altijd meer naast dan op je. Aangekomen op de plek van bestemming hoostte het nog steeds en om nou al gelijk de eerste dag al je spullen nat te laten regelen is niet bepaald fijn.. Een buschauffeur van het plaatselijke openbaar vervoer aangesproken of hij toevallig de kant van ons hostel op ging of wist welke we dan moesten hebben. Het was maar enkel één halte en mochten we van deze aardige meneer gratis mee.

Ik had van te voren toch wel een beetje een bange gedachte voor me m.b.t. hostels, maar het viel reuze mee! Aardig personeel, prima bedden en kamers, schone badkamers en een grote en schone keuken. Meevaller!

Gisteren naar t strand geweest en "gezwommen" tussen een soort net wat in principe de kwallen(stingers) tegen moest houden. Echter vond ik de gedachte toch niet heel fijn (in principe, met dodelijke kwallen die je niet ziet) en heb ik het nog geen eens een minuut volgehouden in t water. Overigens was de temperatuur van het water 30°, afkoelen had dus toch niet zo veel zin.

's Avonds heb ik samen met een paar andere de Castle Hill beklommen om zonsondergang te zien. Helaas waren we net te laat om echt goed de zonsondergang te zien, maar alsnog, de liters zweet, het vele hijgen en moeie benen was het meer dan waard. Het is superleuk en uiteindelijk nog een extra kers op de taart als je de top bereikt hebt.

Vandaag was echt de beste dag tot nu toe! We zijn naar Billabong Sanctuary geweest waar ik eindelijk heb kunnen knuffelen met kangoeroes en koalas, overigens ook met een dingo, wombat en een soort van blauw met groen/geel/rood kanarie (naam kom ik wel weer op). De krokodillen werden ondertussen ook gevoerd, oprecht zou ik zeer bang worden mocht je deze in de natuur tegenkomen. Ze verslinden je zonder enige moeite. Gelukkig werden later de kleine krokodillen gevoerd, die ongeveer de helft van een mens is en ons alleen zou bijten in bedrijgende situaties. Terug naar de lieve diertjes. Ik ben vandaag beste vriendjes geworden met kangoeroes, terwijl ik ze uit m'n hand liet eten (zakje voer voor $2 kon je kopen). Ook heb ik een koala vastgehouden, wat een knuffelbeestje is dat! Ondertussen heb ik m'n backpack leeggegooid in de hoop dat ik een kangoeroe en koala mee kan nemen. Deze lieve beestjes brengen zoveel blijdschap bij mij binnen, dat ik ze nu, twee uur nadat ik weer thuis ben in t hostel ze alweer mis..

De terugreis naar het hostel werden we gebracht door een echte local die ons alles over de dieren hier vertelde, hele mooie verhalen en superleuk om te weten.

De lay-out is misschien niet top, de foto's moeten nog volgen en m'n profiel klopt waarschijnlijk niet helemaal,aangezien ik het vanaf mn telefoon moet doen.

Oja, nog één Australisch feitje die ik pas te laat wist nadat ik voor de tweede keer verbrand was met factor 50 en een korte tijd in zon; Hier in Australië kan je al na zes minuten verbranden en is het dus echt oppassen geblazen hier. De schaduw (waar je nog steeds de zon voelt branden), zonnebrand, pet en zonnebril zijn opeens na de koala en de kangoeroes ook m'n beste vrienden geworden.

Hopelijk volgt m'n volgende blog snel.

Liefs